Mijn blogs zijn open, puur, eerlijk en gewoon zoals ik het ervaar. Door mijn kwetsbaarheid te tonen, hoop ik dat anderen ook hun eigen kwetsbaarheid durven te tonen. Want alleen dan ontstaat er een echt gesprek, echte verbinding en een opening voor vernieuwing, verandering, creativiteit en magie.

Wil je op de hoogte blijven van mijn blogs? Schrijf je dan in voor de
nieuwsbrief!
Stacks Image 3000

Een rouwbrief naar mijzelf

Soms zijn er van die momenten dat je niet meer weet wie of wat je bent, wat je kan, wat je te doen hebt, waar het naar toe gaat. Een periode van totale leegte, een leegte die ik alleen maar kan accepteren, hoe lastig ook. Een gevoel van rouw, alsof ik afscheid aan het nemen ben van mijn oude ik. Een lichaam dat aan alle kanten schreeuwt: ik kan niet meer. Het enige wat ik kan doen is zo liefdevol mogelijk naar mezelf zijn, in het nu blijven en alleen dat te doen wat mijn intuïtie en lijf me ingeven. En soms is dat dus helemaal niks. Overgave in het helemaal niets doen, voelen en alle emoties aanvaarden die er zijn. Van intens verdriet, naar wantrouwen in mezelf, falen. Zijn met alles wat er is, zonder dat je weet waar dit naar toe gaat.

Stemmetjes
Velen zullen denken: hoe kan dit nou? Je hebt een prachtig huis gemanifesteerd, een eigen werkruimte met een bijzondere krachtplek. Je zou volop moeten genieten, het zou toch gaan stromen? En toch gebeurt er iets anders. Ik voel me niet in mijn kracht. Of dit confronterend is? JA enorm! Mijn hoofd maakt overuren. Hoe kan dit nu, wat moet ik nog meer doen, hoe los ik het op dat er weer geld op mijn bankrekening komt? Ik voel me schuldig naar mijn partner. Ik ben opgevoed met ‘je moet als vrouw je eigen mannetje staan’. Ik heb niet geleerd om überhaupt te mogen leunen op een ander, te mogen ontvangen van een ander. Ik heb keihard gewerkt, nieuw huis, nieuwe trainingsruimte, heel veel zelf gedaan… Waarom blijft het geld dan weg? Gek maakt het me.
Ik voel dat ik steeds meer vast kom te zitten, dat het steeds minder gaat stromen. Ik dacht dingen te creëren, maar die bleken niet zuiver te zijn. Gemaakt vanuit mijn hoofd en niet vanuit mijn hart. En hoe vervelend is het dan dat juist op dat moment iemand tegen je zegt: het klopt niet.
Tranen rolden over mijn wangen. Maar hoe dan wel, wat moet ik nog doen? Al zoveel jaren ben ik zo mezelf onder ogen gekomen. Alles heb ik van mezelf gezien: mijn familiepatronen, mijn eigen slachtoffer- en dadersrollen, al mijn meesters (mensen die mij irriteerden of triggerden) die mij leerden om mijn pijnpunten aan te kijken. Mijn hoofd snapt er werkelijk helemaal niets meer van. Ik voel me steeds minder gegrond. Gelukkig ben ik me bewust van het feit dat ik hulp nodig heb en heb ik inmiddels geleerd dat hulp vragen mag.

Opnieuw leren voelen vanuit vertrouwen in mezelf
De intense geluiden van een gong brengen mij weer bij mijn gevoel. Ik durf me volledig over te geven aan de trillingen van dit prachtige intense instrument. Ik kom in een diepe heling terecht die ik van tevoren niet met mijn hoofd had kunnen bedenken. Zeer donkere stukken komen voorbij, ik ga er doorheen en voel langzaam dat ik beetje bij beetje weer bij mezelf kom. Blijkbaar was ik nog niet klaar en zijn er nog ‘manipulatiestukken’ in mij die ervoor zorgen dat het nog steeds niet stroomt. Opnieuw word ik bevestigd in het feit dat ik zo vol vertrouwen elke heling aanga. Niets houdt me dan tegen. Dat als ik in de natuur ben, of laatst toen ik bij de bushman in Namibië was, er geen haar op mijn hoofd is om niet naar mijn intuïtie te luisteren. Ik kan dan zo goed op mezelf vertrouwen. Wat maakt dat het hier, in de aardse materialistische wereld dan niet altijd wil lukken?

Een liefdevol gesprek met mijn ego
Mijn ego, dat is hetgeen me in de ‘menselijke materialistische wereld’ van mijn intuïtie kan afhouden. Daar liggen ook vanuit vorige levens mijn pijnpunten, want hoe vaak ben ik wel niet vermoord, in kelders gestopt, op de brandstapel terecht gekomen. Alleen maar omdat ik vanuit licht en liefde mijn ding deed. In al die levens heb ik langzamerhand een wantrouwen opgebouwd in mijn eigen licht en liefde en nu wordt mij dus even flink gespiegeld waar ik nog wat te doen heb.
Vertrouwen in mijn eigen licht en liefde, volledig vertrouwen in mezelf en wie ik ben, en dat ik vanuit magie kan leven! Vanuit het universum krijg ik de vraag: ‘Durf je volledig te leven vanuit licht en liefde?’ En in alles voel ik een JA, niets liever dan dat! En wederom rollen de tranen over mijn wangen. En waar het naar toe gaat… geen idee. Tegelijkertijd komen de stemmetjes weer naar boven, maar nu ben ik in staat om mijn ego liefdevol aan te kijken en te zeggen dat hij mij mag vertrouwen en dat ik zijn stemmetjes gebaseerd op angst niet meer wil horen. Ik vraag hem om mij vertrouwen te geven en mee te gaan op reis en te ervaren wat licht en liefde ook voor hem gaat opleveren.

Laat de lichtjes maar schijnen
Momenteel zit ik in een fase zoals hierboven beschreven; een rouwproces waarbij ik afscheid neem van mijn oude ik, mijn ego. En ik voel dat ik daar echt tijd voor mag nemen, om het rouwproces volledig te omarmen. Het voelt heel zacht, een liefdevol verdriet komt los. Ook een gevoel van dankbaarheid voor dit immense proces. Dankbaar dat, hoe lastig de feedback ook is, ik elke keer weer wat leer en steeds meer ga voelen dat ik volledig op mijn eigen intuïtie mag vertrouwen. Dat het niet uitmaakt of ik in Afrika of in Nederland ben. Ook ben ik dankbaar voor de mensen die in mijn proces altijd naast me zijn blijven staan, altijd vertrouwen in mij hebben gehad in wat ik te doen heb hier op deze wereld, want tjeetje wat heb ik me af en toe alleen gevoeld.
Ik voel dat ik weer in verbinding mag komen met mensen, dat ik mensen mag ontwaken om ook op de stroming van liefde en licht mee te gaan, ze te helpen/begeleiden in hoe ze afstand kunnen nemen van hun eigen gemaakte blokkades. Dat mijn krachtplek thuis een magische plek is, waar heling vanzelf plaatsvindt. Dat ik als Mirjam, maar ook als Mother Rainbow steeds meer lichtjes (plekken en mensen) op deze wereldbol mag laten schijnen.
Een prachtige wereldbol waar zo vanuit puurheid en liefde geleefd mag worden. Dankbaar dat de bushman mij dit weer zo hebben laten voelen en dat wij niet anders zijn dan zij, dat we allen zo wijs zijn en zo prachtig mooi en liefdevol zijn! Dat we het samen mogen doen en dat we zo in verbinding zijn met alles om ons heen. En dat iedereen oké is en dat, hoe ik me ook voel, of ik nou wel/geen geld verdien, ik ook helemaal oké ben.
Met dit nieuwe besef (eigenlijk oud) stel ik me open om opnieuw geboren te worden, met nieuwe energie, een nieuw ego, een giga vertrouwen in mezelf, mijn krachtplek en wat ik te doen heb. Het verspreiden van licht en liefde op deze wereld!
Mijn oude ik, ik laat je vanuit liefde nu los, ga naar het licht! Ik red me wel!

Wil je ook mijn krachtplek ervaren, waar bijzondere transformaties plaatsvinden? Neem
contact met me op.





Terug








“Wees geen poel met stilstaand water, maar een bron die overstroomt.”

- Paulo Coelho -