De gekheid van het leven
Ah wat zie ik nu? Rennende kippen zonder kop! Ik zit in stilte na een paar heftige dagen van innerlijke processen. En als sjamaan/energiewerker ben ik in staat om vanuit verschillende dimensies (lagen van energiefrequenties) naar bepaalde situaties te kijken. Als een adelaar vlieg ik door de lucht en kan ik vanuit een hoger perspectief, ofwel hoger bewustzijn, naar beneden kijken en observeren wat er gebeurt op de wereld of in een bepaalde persoonlijke situatie. En vandaag zag ik een mooi, grappig maar eigenlijk ook bizar beeld dat ik graag met je deel.
Een drukte van jewelste
Wat ik zag zijn mensen die rennend, als een soort kip zonder kop naar iets aan het zoeken waren. Waar zijn ze naar op zoek? Waar rennen deze mensen elke keer naartoe? Dan kijken ze in de etalage van de ene winkel, dan van de andere. Ik zie dat ze zichzelf vergelijken met andere personen. Ik hoor ze in zichzelf de vraag stellen: voldoe ik wel aan wat er van me wordt gevraagd? Heb ik de juiste kleding aan? Kan mijn website niet beter, want tja bij mijn buurman ziet het er wel wat professioneler uit dan bij mij. Houd ik me netjes aan de regels, zoals van me gevraagd wordt? En wat kan ik nog doen om bij deze familie, vriendengroep, dit clubje, een bedrijf of ander soort van systeem te blijven? En ga zo maar door. Een drukte van jewelste en van bovenaf moet ik er ook wel een beetje om lachen. Wat maken we onszelf eigenlijk gek, wat kost dit een hoop energie. En terwijl ik vanaf hier, zo vrij als een vogel, van een afstand ernaar kijk, voel ik dat ik zelf volledig rustig en heel blij ben dat ik hier ‘even’ niet in zit. Vanaf dit bewustzijnsniveau, waarin ik dit nu kan aanschouwen lach ik ook mezelf een beetje uit; waar ben ik toch al die tijd al die jaren naar op zoek geweest?
Het adelaarsperspectief
We zijn vaak onbewust naarstig op zoek naar allerlei zaken, zoals liefde, erkenning, waardering, gehoord en/of gezien willen worden. Eigenlijk zijn we op zoek naar onszelf. Wie ben ik? Wat kan ik? Wat zijn mijn talenten? Hoe kan ik mezelf het beste laten zien? Allemaal vragen die we onszelf stellen als we aan de slag gaan met zelfontwikkeling. Maar als ik kijk vanuit het adelaarsperspectief naar deze mensen, zie ik in de kern allemaal prachtige liefdevolle mensen die allemaal iets willen betekenen voor deze wereld, op hun eigen unieke manier. En dat is wat we aan het zoeken zijn. Ik zie dit licht in elk hart van ieder mens dat daar beneden loopt. Ik kan de liefde en compassie voelen, maar het zit vaak zo verstopt achter vele beschermingsmuurtjes, gevoed door oude pijnen, trauma’s, ervaringen, over geërfde thema’s uit de voorouderlijnen.
En wat me nog veel meer opvalt, is dat er zo weinig zelfliefde aanwezig is. We zijn druk bezig met het geven van onze liefde aan anderen, maar totaal niet aan onszelf. Mensen raken uitgeput, trekken het niet meer en het licht dat in hun hart zit, dooft steeds meer uit. Mensen die vooral gericht zijn op de buitenwereld en totaal niet bewust zijn dat de kracht, wijsheid en liefde in het eigen hart zit, dat we het al heel ons leven met ons meedragen.
Een liefdevol, zacht, wijs en krachtig hart
Zwevend vanuit de lucht besef ik dat ik precies goed genoeg ben, dat ik niemand nodig heb om me beter te voelen, dat ik vrij ben om te gaan en staan hoe ik dat wil. Dat ik mag doen waar ik zielsgelukkig van word en dat alles wat mij daarin nog tegenhoudt, ego-delen van mezelf zijn, die ik mezelf ooit vanuit pijn, trauma heb aangemeten, of omdat het collectieve thema’s zijn. Dat ik deze vanuit liefde nu allemaal mag loslaten, zodat mijn volledige hart weer wordt gehoord. Een plek waar totaal vergeten, diep ver weg gestopte delen van mij aanwezig zijn. Delen die willen spelen, toveren, de magie willen bedrijven, liefde willen verspreiden, mensen wakker willen schudden… Zo van ‘Hé kijk eens naar je hart! Daar zit je geluk, blijheid, plezier en vrede, niet ergens anders.
En met een voldaan gevoel vlieg ik als adelaar weer terug naar de aarde. Ik land met beide benen op de grond en besef dat het leven hier op aarde niet alleen maar donker, rauw en serieus is. Dat ik mijn hart mag laten spreken, dat ik mijn gave in de wereld mag zetten om de liefde te verspreiden. Een wereld vol met prachtige lichtjes, stralend als de zon, vol met respect, gelijkwaardigheid en samenwerking. Ieder vanuit zijn unieke eigen kracht. En niks geen oordeel meer naar de ander omdat ik zelf een gebrek aan zelfliefde had. Ik ben zo blij als een kind dat ik daar eindelijk voor durf te gaan staan op deze wereld. Vol vertrouwen dat mijn hart precies weet en de wijsheid heeft hoe ik dat mag gaan doen.
Welkom liefdevol, zacht, wijs en krachtig hart op deze wereld. Laten we lachen om de lessen die we hebben ervaren en de gekheid die ik me al die jaren zelf heb opgelegd!
Een drukte van jewelste
Wat ik zag zijn mensen die rennend, als een soort kip zonder kop naar iets aan het zoeken waren. Waar zijn ze naar op zoek? Waar rennen deze mensen elke keer naartoe? Dan kijken ze in de etalage van de ene winkel, dan van de andere. Ik zie dat ze zichzelf vergelijken met andere personen. Ik hoor ze in zichzelf de vraag stellen: voldoe ik wel aan wat er van me wordt gevraagd? Heb ik de juiste kleding aan? Kan mijn website niet beter, want tja bij mijn buurman ziet het er wel wat professioneler uit dan bij mij. Houd ik me netjes aan de regels, zoals van me gevraagd wordt? En wat kan ik nog doen om bij deze familie, vriendengroep, dit clubje, een bedrijf of ander soort van systeem te blijven? En ga zo maar door. Een drukte van jewelste en van bovenaf moet ik er ook wel een beetje om lachen. Wat maken we onszelf eigenlijk gek, wat kost dit een hoop energie. En terwijl ik vanaf hier, zo vrij als een vogel, van een afstand ernaar kijk, voel ik dat ik zelf volledig rustig en heel blij ben dat ik hier ‘even’ niet in zit. Vanaf dit bewustzijnsniveau, waarin ik dit nu kan aanschouwen lach ik ook mezelf een beetje uit; waar ben ik toch al die tijd al die jaren naar op zoek geweest?
Het adelaarsperspectief
We zijn vaak onbewust naarstig op zoek naar allerlei zaken, zoals liefde, erkenning, waardering, gehoord en/of gezien willen worden. Eigenlijk zijn we op zoek naar onszelf. Wie ben ik? Wat kan ik? Wat zijn mijn talenten? Hoe kan ik mezelf het beste laten zien? Allemaal vragen die we onszelf stellen als we aan de slag gaan met zelfontwikkeling. Maar als ik kijk vanuit het adelaarsperspectief naar deze mensen, zie ik in de kern allemaal prachtige liefdevolle mensen die allemaal iets willen betekenen voor deze wereld, op hun eigen unieke manier. En dat is wat we aan het zoeken zijn. Ik zie dit licht in elk hart van ieder mens dat daar beneden loopt. Ik kan de liefde en compassie voelen, maar het zit vaak zo verstopt achter vele beschermingsmuurtjes, gevoed door oude pijnen, trauma’s, ervaringen, over geërfde thema’s uit de voorouderlijnen.
En wat me nog veel meer opvalt, is dat er zo weinig zelfliefde aanwezig is. We zijn druk bezig met het geven van onze liefde aan anderen, maar totaal niet aan onszelf. Mensen raken uitgeput, trekken het niet meer en het licht dat in hun hart zit, dooft steeds meer uit. Mensen die vooral gericht zijn op de buitenwereld en totaal niet bewust zijn dat de kracht, wijsheid en liefde in het eigen hart zit, dat we het al heel ons leven met ons meedragen.
Een liefdevol, zacht, wijs en krachtig hart
Zwevend vanuit de lucht besef ik dat ik precies goed genoeg ben, dat ik niemand nodig heb om me beter te voelen, dat ik vrij ben om te gaan en staan hoe ik dat wil. Dat ik mag doen waar ik zielsgelukkig van word en dat alles wat mij daarin nog tegenhoudt, ego-delen van mezelf zijn, die ik mezelf ooit vanuit pijn, trauma heb aangemeten, of omdat het collectieve thema’s zijn. Dat ik deze vanuit liefde nu allemaal mag loslaten, zodat mijn volledige hart weer wordt gehoord. Een plek waar totaal vergeten, diep ver weg gestopte delen van mij aanwezig zijn. Delen die willen spelen, toveren, de magie willen bedrijven, liefde willen verspreiden, mensen wakker willen schudden… Zo van ‘Hé kijk eens naar je hart! Daar zit je geluk, blijheid, plezier en vrede, niet ergens anders.
En met een voldaan gevoel vlieg ik als adelaar weer terug naar de aarde. Ik land met beide benen op de grond en besef dat het leven hier op aarde niet alleen maar donker, rauw en serieus is. Dat ik mijn hart mag laten spreken, dat ik mijn gave in de wereld mag zetten om de liefde te verspreiden. Een wereld vol met prachtige lichtjes, stralend als de zon, vol met respect, gelijkwaardigheid en samenwerking. Ieder vanuit zijn unieke eigen kracht. En niks geen oordeel meer naar de ander omdat ik zelf een gebrek aan zelfliefde had. Ik ben zo blij als een kind dat ik daar eindelijk voor durf te gaan staan op deze wereld. Vol vertrouwen dat mijn hart precies weet en de wijsheid heeft hoe ik dat mag gaan doen.
Welkom liefdevol, zacht, wijs en krachtig hart op deze wereld. Laten we lachen om de lessen die we hebben ervaren en de gekheid die ik me al die jaren zelf heb opgelegd!